Historia Domu

     Historia Domu Pomocy Społecznej wiąże się ze Zgromadzeniem Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza. Zgromadzenie powstało we Francji w 1652 r. Jego charyzmatem jest kontemplacja i miłosierdzie wyrażające się w posłudze wobec cierpiących, chorych, ubogich i opuszczonych.
     Siostry Boromeuszki przybyły do Polski w 1848 r. i podejmowały zadania charytatywno - apostolskie w różnych dziedzinach życia społecznego. W październiku 1892 r. na prośbę ks. Pawła Lukaszczyka - proboszcza parafii św. Barbary w Królewskiej Hucie (dzisiejszy Chorzów) 4 siostry przybyły do Świętochłowic (Świętochłowice należały wówczas do tamtejszej parafii).
     Początkowo Siostry mieszkały w prywatnym domu pewnej rodziny. W 1897 r.  na wcześniej zakupionej przez Zgromadzenie działce wybudowano klasztor pod nazwą Zakład św. Karola. Poświęcenie klasztoru i kaplicy zakonnej odbyło się w 1898 r. Głównym celem nowo założonej placówki w Świętochłowicach była pielęgnacja osób pozbawionych opieki lekarskiej w  rodzinnych domach oraz potrzeba otwarcia przedszkola. Zakres pracy sióstr ulegał stopniowo poszerzeniu. Siostry zaczęły prowadzić  ochronkę dla dzieci w wieku przedszkolnym i sierociniec, w którym przybywało 40-50 dzieci oraz pracownię robót ręcznych.
     Od 1899 r. na życzenie władz miasta zaczęto przyjmować osoby w podeszłym wieku. W latach 1912-1913 Siostry sprawowały  opiekę nad ludźmi starszymi, prowadziły przedszkole, sierociniec, pracowały w szpitalnym ambulatorium, prowadziły też pracownię robót ręcznych i pielęgnowały chorych w ich domach. W 1925 r. dokonano rozbudowy  Zakładu, dobudowując do sierocińca obszerne sale dla przedszkolaków.  
     Wybuch wojny w 1939 r. był dla wszystkich czasem wielkiej próby. W latach okupacji doprowadzono w Zakładzie św. Karola do likwidacji dobrze działającego przedszkola. Dzieci z sierocińca zaczęto rozmieszczać w innych ośrodkach. Pokoje sierot zajęło 100 osób starszych. Zwiększona liczba starszych wiekiem wymagała wielu starań, by zaspokoić podstawowe potrzeby podopiecznych.
     Po 1945 r. Siostry nadal kontynuowały swoją działalność. W 1950 r. władze państwowe rozwiązały organizacje i stowarzyszenia  religijne, m.in. kościelną ,,Caritas''. Nadzór nad Zakładem św. Karola przejął wówczas świecki związek Zrzeszenia Katolików ,,Caritas'' z siedzibą w Warszawie.
     Kolejnym trudnym doświadczeniem zwłaszcza dla osób starszych było przekształcenie w 1953 r. placówki w Zakład specjalny przeznaczony dla osób z upośledzeniem umysłowym. Spowodowało to konieczność opuszczenia ośrodka przez mieszkające w nim osoby i przejścia do innych ośrodków. W tym trudnym dla Kościoła czasie Siostry pracowały w Zakładzie, a przedszkole zlikwidowano. Siostry zasadniczo pełniły posługę wśród podopiecznych, ale również podjęły się nauczania religii w salkach przy kościele. W latach 1965 -1989 Siostry wraz z nielicznym personelem świeckim opiekowały się 110 pensjonariuszami przebywającymi w Zakładzie.
     Nowa sytuacja polityczna po 1989 r. otworzyła kolejny rozdział w działalności placówki. Od 1990 r. Zgromadzenie Sióstr św. Karola Boromeusza z Domem Generalnym w Mikołowie ponownie przejęło prowadzenie placówki na podstawie umowy z Ministerstwem, a następnie z Wojewódzkim Zespołem Pomocy Społecznej i od 2009 r. z władzami miasta Świętochłowice. Dzieło było prowadzone przez Zgromadzenie przy współudziale większości personelu świeckiego pod nazwą Dom Pomocy Społecznej dla dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie. Dom ten wymagał gruntowych remontów  i dostosowania do standardów przewidzianych Ustawą o pomocy społecznej. Oprócz przeprowadzonych remontów w głównym budynku DPS rozbudowano i wyremontowano budynek wolnostojący na posesji.
     W lipcu 2018 r. Dom przejęła Caritas Archidiecezji Katowickiej i otworzyła Dom Pomocy Społecznej św. Antoni działający obecnie.